Dnia 7 września 2019 roku odbyliśmy kolejną wycieczkę po dworach i pałacach Warmii i Mazur.
Tym razem odwiedziliśmy dawny majątek ziemski Kierzbuń
Kierzbuń jest osadą w Polsce położoną w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Barczewo. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Bartołty Wielkie. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Od roku 1994 w kierzbuńskim dworku i przyległych budowlach znajduje się Stadnina Koni Kierzbuń.
Kierzbuń jest osadą w Polsce położoną w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Barczewo. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Bartołty Wielkie. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Od roku 1994 w kierzbuńskim dworku i przyległych budowlach znajduje się Stadnina Koni Kierzbuń.
Pałac z zespołem parkowym Łężany
Pałac w Łężanach (pałac von Fischerów-Lossainenów) (niem. Schloss Loßainen) – pałac wraz z zespołem parkowym i zabudowaniami gospodarczymi znajdujący się we wsi Łężany w gminie Reszel w powiecie kętrzyńskim w województwie warmińsko-mazurskim. Wybudowany w latach 1909–1911 w stylu neobarokowym jako siedziba pruskiego rodu szlacheckiego von Fischer-Lossainen.
Pałac w Łężanach (pałac von Fischerów-Lossainenów) (niem. Schloss Loßainen) – pałac wraz z zespołem parkowym i zabudowaniami gospodarczymi znajdujący się we wsi Łężany w gminie Reszel w powiecie kętrzyńskim w województwie warmińsko-mazurskim. Wybudowany w latach 1909–1911 w stylu neobarokowym jako siedziba pruskiego rodu szlacheckiego von Fischer-Lossainen.
Dwór w Jełmuniu
W Łężanach.
Zespół majątkowy Łężany składa się z pałacu, rozległego parku krajobrazowego i zabudowań gospodarczych położonych nad brzegami jeziora Legińskiego. Sam pałac znajduje się w centrum założenia parkowego, a od zachodu otoczony jest zabudowaniami gospodarczymi oraz wsią, od wschodu polami uprawnymi, a od południa ogrodami i zabudowaniami. Elewacja frontowa budowli skierowana jest w stronę północną, tak by z niewielkiego wzniesienia, na którym jest usytuowany można było podziwiać panoramę jeziora.
Zespół majątkowy Łężany składa się z pałacu, rozległego parku krajobrazowego i zabudowań gospodarczych położonych nad brzegami jeziora Legińskiego. Sam pałac znajduje się w centrum założenia parkowego, a od zachodu otoczony jest zabudowaniami gospodarczymi oraz wsią, od wschodu polami uprawnymi, a od południa ogrodami i zabudowaniami. Elewacja frontowa budowli skierowana jest w stronę północną, tak by z niewielkiego wzniesienia, na którym jest usytuowany można było podziwiać panoramę jeziora.
Tejstymy
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia. W miejscowości m.in. dworek szlachecki, przedwojenny cmentarz oraz inne zabytki. W odległości 500 m jezioro, które ma 1. klasę czystości. Jest to jezioro rynnowe, o linii brzegowej otoczonej lasem. Na środku zbiornika wyspa, na której w latach przedwojennych istniał klasztor (obecnie pozostały same fundamenty). Park krajobrazowy z XVIII/XIX wieku.
Górowo
Rezydencja została wybudowana na wzniesieniu, na terenie wsi Górowo (niem. Bergenthal), w otoczeniu parku i kompleksu zabudowań gospodarczych. Wieś położona jest w powiecie olsztyńskim, w gminie Kolno (15 km na północ od Biskupca Reszelskiego).
Znajdujące się w tej miejscowości dobra rycerskie od drugiej połowy XIV wieku stanowiły uposażenie urzędników biskupich, a następnie, do końca XVIII wieku, własność rodów szlachty warmińskiej. W połowie XIX wieku posiadłość przejęła rodzina Sarasin, której przedstawiciele mieszkali tu do 1945 roku. Pierwsza rezydencja powstała w tym miejscu jeszcze w XV wieku. W późniejszym okresie była ona wielokrotnie przebudowywana. Obecna budowla pochodzi z XVIII wieku. W 1866 roku wokół dworu powstał park krajobrazowy, zaprojektowany przez Johanna Larassa. Po drugiej wojnie światowej na terenie majątku utworzono Państwowe Gospodarstwo Rolne, natomiast dwór zaadaptowano na biura i mieszkania pracownicze. Na początku lat 90-tych XX wieku przeprowadzono remont budynku. Od tamtego czasu stał on pusty. Od 2000 roku wraz z parkiem stanowi własność prywatną.
Rezydencja została wybudowana na wzniesieniu, na terenie wsi Górowo (niem. Bergenthal), w otoczeniu parku i kompleksu zabudowań gospodarczych. Wieś położona jest w powiecie olsztyńskim, w gminie Kolno (15 km na północ od Biskupca Reszelskiego).
Znajdujące się w tej miejscowości dobra rycerskie od drugiej połowy XIV wieku stanowiły uposażenie urzędników biskupich, a następnie, do końca XVIII wieku, własność rodów szlachty warmińskiej. W połowie XIX wieku posiadłość przejęła rodzina Sarasin, której przedstawiciele mieszkali tu do 1945 roku. Pierwsza rezydencja powstała w tym miejscu jeszcze w XV wieku. W późniejszym okresie była ona wielokrotnie przebudowywana. Obecna budowla pochodzi z XVIII wieku. W 1866 roku wokół dworu powstał park krajobrazowy, zaprojektowany przez Johanna Larassa. Po drugiej wojnie światowej na terenie majątku utworzono Państwowe Gospodarstwo Rolne, natomiast dwór zaadaptowano na biura i mieszkania pracownicze. Na początku lat 90-tych XX wieku przeprowadzono remont budynku. Od tamtego czasu stał on pusty. Od 2000 roku wraz z parkiem stanowi własność prywatną.
Muławki
W końcu XIX w. majątek ziemski w Muławkach należał do rodziny Werner. Razem z dwoma folwarkami miał powierzchnię 635ha. W 1817 w Muławkach było 38 domów.
W końcu XIX w. majątek ziemski w Muławkach należał do rodziny Werner. Razem z dwoma folwarkami miał powierzchnię 635ha. W 1817 w Muławkach było 38 domów.
Banaszki
W parku otaczającym dwór zachowała się część starodrzewu: graby i pomnikowy dąb. Na terenie parku znajduje się pomnik granitowy konia. Uwieczniony w granicie koń był ulubionym wierzchowcem jednego z właścicieli majątku.
Dwór wybudowany został w początkach XX w. Jest to budowla parterowa, przykryta mansardowym dachem, zwieńczonym na szczycie niewielką latarnią. Elewacja frontowa zdobina jest peudoryzalitem poprzedzonym tarasem wspartym na czterech kolumnach. Uzupełnieniem części reprezentacyjnej jest duży podjazd. Dwór jest własnością prywatną.
W parku otaczającym dwór zachowała się część starodrzewu: graby i pomnikowy dąb. Na terenie parku znajduje się pomnik granitowy konia. Uwieczniony w granicie koń był ulubionym wierzchowcem jednego z właścicieli majątku.
Dwór wybudowany został w początkach XX w. Jest to budowla parterowa, przykryta mansardowym dachem, zwieńczonym na szczycie niewielką latarnią. Elewacja frontowa zdobina jest peudoryzalitem poprzedzonym tarasem wspartym na czterech kolumnach. Uzupełnieniem części reprezentacyjnej jest duży podjazd. Dwór jest własnością prywatną.
Łabędnik
W latach 1694–1945 dobra w Groß Schwansfeld należały do rodu von der Groeben. Pierwszy z nich, Fryderyk von der Groeben, służył w armii Jana III Sobieskiego i dowodził oddziałem jazdy w bitwie pod Wiedniem. Do swej nowej rezydencji przywiózł zdobyty podczas bitwy namiot jednego z paszów tureckich, przechowywany w Łabędniku do roku 1903 (obecnie w Arsenale w Berlinie). W swym testamencie Fryderyk ustanowił w Groß Schwansfeld majorat, czyli majątek dziedziczony w całości przez najstarszego syna (bez możliwości sprzedaży i podziału gruntów). Jego następca dokończył budowę pałacu, przebudowanego następnie w XIX wieku. Budowla ta nie należy co prawda do najbardziej reprezentacyjnych, na uwagę zasługuje jednak kartusz herbowy pochodzący sprzed przebudowy oraz barokowe balustrady tarasowe.
W latach 1694–1945 dobra w Groß Schwansfeld należały do rodu von der Groeben. Pierwszy z nich, Fryderyk von der Groeben, służył w armii Jana III Sobieskiego i dowodził oddziałem jazdy w bitwie pod Wiedniem. Do swej nowej rezydencji przywiózł zdobyty podczas bitwy namiot jednego z paszów tureckich, przechowywany w Łabędniku do roku 1903 (obecnie w Arsenale w Berlinie). W swym testamencie Fryderyk ustanowił w Groß Schwansfeld majorat, czyli majątek dziedziczony w całości przez najstarszego syna (bez możliwości sprzedaży i podziału gruntów). Jego następca dokończył budowę pałacu, przebudowanego następnie w XIX wieku. Budowla ta nie należy co prawda do najbardziej reprezentacyjnych, na uwagę zasługuje jednak kartusz herbowy pochodzący sprzed przebudowy oraz barokowe balustrady tarasowe.
